" شاخص های دینداری دراسلام"

دینداری را نیز اگر تاثیر و تجلی کم و زیاد دین در ذهن ، روان و رفتار فرد بدانیم و آن را ازطریق ابعاد تفصیل یافته اش، یعنی عقیده ، ایمان ، عبادت ، اخلاق و شریعت دنبال کنیم ، با ابعاد پنج گانه زیر می توان شناخت : معتقد بودن ، مومن بودن ، اهل عبادت بودن ، اخلاقی عمل کردن و متشرع بودن .

از آثار و نشانه های دینداری می توان به اهتمام فرد در بالاتربردن دانش ومعلومات دینی خود ، در داشتن ظاهر دینی ، در اقامه و برپایی شعائر و داشتن اهتمام مشارکتی وپیوند های معاشرتی اشاره کرد .پیامد های عمیق دینداری را که همانا هدف غایی ادیان در متحول ساختن انسانهاست ، باید در کسب بینش الهی ، در تعمیق ایمان و تجلیاتش در نیل به قدرت کشف و شهود دانست، در به چنگ آوردن ملکه تقوی و در ملکات اخلاقی که به ترتیب به روابط فرد با خدا ، با خود و با دیگران مربوط است ، جست .

اهتمام دینی در خانواده : این اهتمام که خود را در معیار های همسر گزینی ، در نام گذاری و تعلیم و تربیت دینی فرزندان ، در تزئینات به کار رفته درمنزل ، دررفت وآمد های فامیلی و دوستان خانوادگی نشان می دهد ، می تواند بیانگر دغدغه های دینی فرد سرپرست خانوار باشد .

معاشرت دینی : توصیه صریح به رعایت حدود و مرزها در اسلام را می توان از احکام مربوط به شروط و ترجیحات ازدواج ، معاملات و همسفرگی استنباط کرد . لذا میزان رعایت و پایبندی به آن به عنوان یکی از نشانه های دینداری فرد در نظر گرفته شده است .

مشارکت دینی : درک و منظور ما از مشارکت دینی به عنوان نشانه ای از دینداری، به عهده گرفتن نقش و قبول مسئولیت در فعالیت های دینی و سهیم شدن در هزینه های آن است

شعایر دینی : شعائر جمع شعار است و منظور از آن آشکارساختن متابعت و هواداری دینی است که برای تذکار و تکریم مقدسات، اعم از اشخاص مقدس ، مکان و زمان های مقدس، اشیاء‌مقدس و احیاناً عرض اندام در مقابل ناهمکیشان،توصیه شده است.داشتن اهتمام شعائری که در غالب موارد داوطلبانه است،نشانه ای گویا از آمادگی و جدیت دینی فرد می باشد .

ظاهردینی : عمل به دستورات دینی درباره حجاب ، وضع لباس و آرایش و زینت آلات ، ظاهر متفاوتی به شخص دیندار می بخشند .

معلومات دینی : داشتن معلومات دینی نشانه خوبی است از اینکه فرد چقدر دغدغه وتاملات دینی داشته وچقدردراهتمام دینی خود سابقه وجدیت دارد.معلومات یا دانش دینی شامل اصول عقاید ، اطلاعات تاریخی و آگاهی های لازم از تکالیف شرعی و آداب عبادی می باشد .

اعتقاد وایمان : بر اساس آموزه های اسلامی ، عقیده محتوای نظری یک آیین است که ناظر بر موضوعات بنیادین هستی شناختی و مسائل غایی حیات است . اما ایمان شدت تعلق و عمق دلبستگی و میزان اعتماد و اتکای به آن محتوا را می رساند. بنابراین عقیده از بعد ذهنی وجود انسان و ایمان از بعد روانی – عاطفی آن ناشی شده است. به همین نحو، اولی به وجه معرفتی و دومی با وجه عاطفی دین قرین تر است .

عبادیات : منظور از عبادیات ، کلیه رفتار و آدابی است که فرد در مقام پرستش ، نسبت به پروردگار و معبود خویش انجام می دهد.پس عبادت در این معنا خاص تر از به جای آوردن شرط بندگی پروردگار است که تمامی زندگی را در بر می گیرد و همچنین خاص تر ازفروع دین است که شامل ابعاد غیرعبادی هم می شود . عبادت می تواند به صورت فردی یا جمعی اجرا شود .

اخلاق : به داشتن تعامل پسندیده با خود، با خداوند و با دیگران مربوط می شود. اخلاق از آن حیث که به سامان دهی حیات دنیوی و اخروی و سلوک جمعی انسان ها توجه دارد با فقه، قرین است . اخلاق به وجه رفتاری دین معطوف است.

شریعت: ‌مجموعه دستورات و اوامر صریح و غیر صریح دینی است که در اسلام فقه – در صورتی که دستور العمل های عبادی را از آن جدا کنیم – خوانده میشود . شرعیات مقرراتی است حداقلی که نحوه زندگی در دنیا و تعامل با خود ، طبیعت و دیگران را تعیین می کند و لذا متشرع بودن بر حسب میزان اهتمام و پیروی فرد از این دستورات سنجیده می شود .

ابعاد وجودی انسان	وجوه دین	ابعاد دین	ابعاد دینداری		نشانه های دینداری	پیآمدهای دینداری
ذهن	معرفتی	اعتقادات	معتقد بودن		داشتن معلومات دینی	بینش الهی
روان	عاطفی	ایمانیات	مومن بودن			اهل معنا بودن
		عبادیات	اهل عبادت بودن	انجام فردی عبادات
				انجام جمعی عبادات
		اخلاقیات	اخلاقی عمل کردن			متخلق بودن
تن	عملی	شرعیات	عمل به تکالیف فردی		داشتن ظاهر دینی	متقی بودن
					ابرازهویت دینی
			عمل به تکالیف جمعی		داشتن اهتمام به شعائر دینی
					داشتن مشارکت دینی
					داشتن معاشرت دینی
					اهتمام دینی در خانواده


	نام :
	وب :
	پیام :
	2+2=:


(Refresh)